كرفس گیاهی است علفی، به ارتفاع 20 تا 60 سانتی متر كه ساقه‌ای منشعب دارد. برگ‌های آن شفابخش و ضخیم و گل‌های آن كوچك و به رنگ سفید یا سفید مایل به سبز است. قسمت مورد استفاده این سبزی قسمت‌های مختلف آن بویژه ریشه و برگ آن است.
کَرَفْس گیاهی است با (نام علمی: Apium graveolens). این گیاه در آشپزی کاربرد داردو ارتفاع آن تا یک متر می‌رسد.
کرفس دارای مواد معدنی منیزیوم و پتاسیم می‌باشد که برای آرامش اعصاب و بیماریهای روحی نظیر (Vertigo) مفید می‌باشند. کرفس همچنین دارای مقدار زیادی ویتامینهای کا؛ و سی است که آنتی‌اکسیدان بوده، موجب کاهش تورم یاخته‌های بدن، سم‌زدایی و مبارزه با روماتیسم و بیماریهای سرطانی می‌گردند.
کرفس از معدود گیاهانی است که می‌توان آن را هم‌زمان با میوه‌ها و گیاهان دیگر مصرف کرد و باعث دشواری در گوارش نمی‌گردد. برای نمونه با آب انگور و سیب (برای مبارزه با روماتیسم)، با زنجبیل (برای مبارزه با میگرن و سردرد) و با لیموترش (برای مبارزه با سرماخوردگی و قند بالای خون).
در ایران در حال حاضر، کرفس کوهی در مناطقی از استان های اصفهان، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویر احمد، فارس و لرستان می روید. اما مهم‌ترین محل رویش این گیاه در ایران، روستاهای شهرستان فریدونشهر از توابع استان اصفهان است.
دمای نگهداری کرفس در سردخانه ها روی صفر درجه و با رطوبت 95 تا 100 درصد و برتی مدت حدود 40 تا 60 روز می باشد > البته باید تمام شرایط بسته بندی صحیح انجام شود.